6.26
Quae cum dixisset, Ego vero, inquam, Africane,
siquidem bene meritis de patria quasi limes ad caeli
aditum patet, quamquam a pueritia vestigiis ingressus
patris et tuis decori vestro non defui, nunc tamen
tanto praemio exposito enitar multo vigilantius. Et
ille: Tu vero enitere et sic habeto, non esse te mortalem, sed corpus hoc; nec enim tu is es, quem forma
ista declarat, sed mens cuiusque is est quisque, non
ea figura, quae digito demonstrari potest. Deum te
igitur scito esse, siquidem est deus, qui viget, qui
sentit, qui meminit, qui providet, qui tam regit et
moderatur et movet id corpus, cui praepositus est,
quam hunc mundum ille princeps deus; et ut mundum ex quadam parte mortalem ipse deus aeternus,
sic fragile corpus animus sempiternus movet.
ch. 25
6.27
Nam quod semper movetur, aeternum est; quod
autem motum adfert alicui, quodque ipsum agitatur
aliunde, quando finem habet motus, vivendi finem habeat necesse est. Solum igitur, quod sese movet,
quia numquam deseritur a se, numquam ne moveri
quidem desinit; quin etiam ceteris, quae moventur,
hic fons, hoc principium est movendi. Principii autem
nulla est origo; nam ex principio oriuntur omnia,
ipsum autem nulla ex re alia nasci potest; nec enim
esset id principium, quod gigneretur aliunde; quodsi
numquam oritur, ne occidit quidem umquam. Nam
principium exstinctum nec ipsum ab alio renascetur
nec ex se aliud creabit, siquidem necesse est a principio
oriri omnia. Ita fit, ut motus principium ex eo sit,
quod ipsum a se movetur; id autem nec nasci potest
nec mori; vel concidat omne caelum omnisque natura
et consistat necesse est nec vim ullam nanciscatur,
qua a primo inpulsa moveatur.
ch. 26