ch. 39
1.39.1
eo tempore in regia prodigium uisu euentuque mirabile
fuit. puero dormienti, cui Seruio Tullio fuit nomen, caput
arsisse ferunt multorum in conspectu;
1.39.2plurimo igitur clamore
inde ad tantae rei miraculum orto excitos reges, et cum quidam
familiarium aquam ad restinguendum ferret, ab regina
retentum, sedatoque eam tumultu moueri uetuisse puerum
donec sua sponte experrectus esset; mox cum somno et
flammam abisse.
1.39.3tum abducto in secretum uiro Tanaquil
'uiden tu puerum hunc' inquit, 'quem tam humili cultu
educamus? scire licet hunc lumen quondam rebus nostris
dubiis futurum praesidiumque regiae adflictae; proinde materiam
ingentis publice priuatimque decoris omni indulgentia
1.39.4nostra nutriamus.' inde puerum liberum loco coeptum haberi
erudirique artibus quibus ingenia ad magnae fortunae
cultum excitantur. euenit facile quod dis cordi esset:
iuuenis euasit uere indolis regiae nec, cum quaereretur gener
Tarquinio, quisquam Romanae iuuentutis ulla arte conferri
potuit, filiamque ei suam rex despondit.
1.39.5hic quacumque de
causa tantus illi honos habitus credere prohibet serua natum
eum paruumque ipsum seruisse. eorum magis sententiae
sum qui Corniculo capto Ser. Tulli, qui princeps in illa urbe
fuerat, grauidam uiro occiso uxorem, cum inter reliquas captiuas
cognita esset, ob unicam nobilitatem ab regina Romana
prohibitam ferunt seruitio partum Romae edidisse Prisci
Tarquini <in> domo;
1.39.6inde tanto beneficio et inter mulieres
familiaritatem auctam et puerum, ut in domo a paruo eductum,
in caritate atque honore fuisse; fortunam matris, quod
capta patria in hostium manus uenerit, ut serua natus crederetur
fecisse.
