1.40.7cum intentus in eum se rex totus
auerteret, alter elatam securim in caput deiecit, relictoque
in uolnere telo ambo se foras eiciunt.
ch. 41
1.41.1
Tarquinium moribundum cum qui circa erant excepissent,
illos fugientes lictores comprehendunt. clamor inde concursusque
populi, mirantium quid rei esset. Tanaquil inter
tumultum claudi regiam iubet, arbitros eiecit. simul quae
curando uolneri opus sunt, tamquam spes subesset, sedulo
comparat, simul si destituat spes, alia praesidia molitur.
1.41.2Seruio propere accito cum paene exsanguem uirum ostendisset,
dextram tenens orat ne inultam mortem soceri, ne
socrum inimicis ludibrio esse sinat.
1.41.3'tuum est' inquit,
'Serui, si uir es, regnum, non eorum qui alienis manibus
pessimum facinus fecere. erige te deosque duces sequere
qui clarum hoc fore caput diuino quondam circumfuso igni
portenderunt. nunc te illa caelestis excitet flamma; nunc
expergiscere uere. et nos peregrini regnauimus; qui sis,
non unde natus sis reputa. si tua re subita consilia torpent,
1.41.4at tu mea consilia sequere.' cum clamor impetusque multitudinis
uix sustineri posset, ex superiore parte aedium per
fenestras in Nouam uiam uersas—habitabat enim rex ad Iouis
Statoris—populum Tanaquil adloquitur.
1.41.5iubet bono animo
esse; sopitum fuisse regem subito ictu; ferrum haud alte in
corpus descendisse; iam ad se redisse; inspectum uolnus
absterso cruore; omnia salubria esse; confidere propediem
ipsum eos uisuros; interim Ser. Tullio iubere populum dicto
audientem esse; eum iura redditurum obiturumque alia regis
munia esse.
