ch. 2
2.2.1
rerum deinde diuinarum habita cura; et quia quaedam
publica sacra per ipsos reges factitata erant, necubi regum
desiderium esset, regem sacrificolum creant.
2.2.2id sacerdotium
pontifici subiecere, ne additus nomini honos aliquid libertati,
cuius tunc prima erat cura, officeret. ac nescio an nimium
undique eam minimisque rebus muniendo modum excesserint.
2.2.3consulis enim alterius, cum nihil aliud offenderet,
nomen inuisum ciuitati fuit: nimium Tarquinios regno
adsuesse; initium a Prisco factum; regnasse dein Ser.
Tullium; ne interuallo quidem facto oblitum, tamquam
alieni, regni, Superbum Tarquinium uelut hereditatem gentis
scelere ac ui repetisse; pulso Superbo penes Collatinum
imperium esse. nescire Tarquinios priuatos uiuere; non placere
nomen, periculosum libertati esse.
2.2.4hinc primo sensim
temptantium animos sermo per totam ciuitatem est datus,
sollicitamque suspicione plebem Brutus ad contionem uocat.
2.2.5ibi omnium primum ius iurandum populi recitat neminem
regnare passuros nec esse Romae unde periculum libertati
foret; id summa ope tuendum esse, neque ullam rem quae
eo pertineat contemnendam. inuitum se dicere hominis
causa, nec dicturum fuisse ni caritas rei publicae uinceret:
2.2.6non credere populum Romanum solidam libertatem reciperatam
esse; regium genus, regium nomen non solum in
ciuitate sed etiam in imperio esse; id officere, id obstare
libertati.
2.2.7'hunc tu' inquit 'tua uoluntate, L. Tarquini,
remoue metum. meminimus, fatemur: eiecisti reges;
absolue beneficium tuum, aufer hinc regium nomen. res
tuas tibi non solum reddent ciues tui auctore me, sed si quid
deest munifice augebunt. amicus abi; exonera ciuitatem
uano forsitan metu; ita persuasum est animis cum gente
2.2.8Tarquinia regnum hinc abiturum.' consuli primo tam nouae
rei ac subitae admiratio incluserat uocem; dicere deinde
incipientem primores ciuitatis circumsistunt, eadem multis
precibus orant.
2.2.9et ceteri quidem mouebant minus: postquam
Sp. Lucretius, maior aetate ac dignitate, socer praeterea
ipsius, agere uarie rogando alternis suadendoque coepit ut
uinci se consensu ciuitatis pateretur,
2.2.10timens consul ne postmodum
priuato sibi eadem illa cum bonorum amissione additaque
alia insuper ignominia acciderent, abdicauit se consulatu
rebusque suis omnibus Lauinium translatis ciuitate cessit.
2.2.11Brutus ex senatus consulto ad populum tulit ut omnes Tarquiniae
gentis exsules essent; collegam sibi comitiis centuriatis
creauit P. Ualerium, quo adiutore reges eiecerat.
