ch. 37
2.37.1
ludi quam amplissimi ut fierent senatus decreuit. ad
eos ludos auctore Attio Tullio uis magna Uolscorum uenit.
2.37.2priusquam committerentur ludi, Tullius, ut domi compositum
cum Marcio fuerat, ad consules uenit; dicit esse quae
secreto agere de re publica uelit.
2.37.3arbitris remotis, 'inuitus'
inquit, 'quod sequius sit, de meis ciuibus loquor. non
tamen admissum quicquam ab iis criminatum uenio, sed
cautum ne admittant.
2.37.4nimio plus quam uelim, nostrorum
ingenia sunt mobilia.
2.37.5multis id cladibus sensimus, quippe
qui non nostro merito sed uestra patientia incolumes simus.
magna hic nunc Uolscorum multitudo est; ludi sunt; spectaculo
intenta ciuitas erit.
2.37.6memini quid per eandem occasionem
ab Sabinorum iuuentute in hac urbe commissum
sit; horret animus, ne quid inconsulte ac temere fiat. haec
nostra uestraque causa prius dicenda uobis, consules, ratus
sum.
2.37.7quod ad me attinet, extemplo hinc domum abire in
animo est, ne cuius facti dictiue contagione praesens uioler.'
haec locutus abiit.
2.37.8consules cum ad patres rem dubiam
sub auctore certo detulissent, auctor magis, ut fit, quam res
ad praecauendum uel ex superuacuo mouit, factoque senatus
consulto ut urbe excederent Uolsci, praecones dimittuntur
qui omnes eos proficisci ante noctem iuberent.
2.37.9ingens
pauor primo discurrentes ad suas res tollendas in hospitia
perculit; proficiscentibus deinde indignatio oborta, se ut
consceleratos contaminatosque ab ludis, festis diebus, coetu
quodam modo hominum deorumque abactos esse.
