2.49.10interuallum deinde
haud magnum populationibus fuit, dum et Ueientes accito
ex Etruria exercitu praesidium Cremerae oppugnant, et
Romanae legiones ab L. Aemilio consule adductae cominus
cum Etruscis dimicant acie;
2.49.11quamquam uix dirigendi aciem
spatium Ueientibus fuit; adeo inter primam trepidationem
dum post signa ordines introeunt subsidiaque locant, inuecta
subito ab latere Romana equitum ala non pugnae modo incipiendae
sed consistendi ademit locum.
2.49.12ita fusi retro ad
saxa Rubra—ibi castra habebant—, pacem supplices petunt.
cuius impetratae, ab insita animis leuitate, ante deductum
Cremera Romanum praesidium paenituit.
ch. 50
2.50.1
rursus cum Fabiis erat Ueienti populo, sine ullo maioris
belli apparatu, certamen; nec erant incursiones modo in
agros aut subiti impetus <in> incursantes, sed aliquotiens
aequo campo conlatisque signis certatum,
2.50.2gensque una
populi Romani saepe ex opulentissima, ut tum res erant,
Etrusca ciuitate uictoriam tulit.
2.50.3id primo acerbum indignumque
Ueientibus est uisum; inde consilium ex re natum
insidiis ferocem hostem captandi; gaudere etiam multo successu
Fabiis audaciam crescere.
2.50.4itaque et pecora praedantibus
aliquotiens, uelut casu incidissent, obuiam acta, et
agrestium fuga uasti relicti agri, et subsidia armatorum ad
arcendas populationes missa saepius simulato quam uero
pauore refugerunt.
2.50.5iamque Fabii adeo contempserant hostem
ut sua inuicta arma neque loco neque tempore ullo
crederent sustineri posse. haec spes prouexit ut ad conspecta
procul a Cremera magno campi interuallo pecora,
quamquam rara hostium apparebant arma, decurrerent.
