2.6.10simul et cetera equestris pugna coepit, neque ita multo post
et pedites superueniunt. ibi uaria uictoria et uelut aequo
Marte pugnatum est; dextera utrimque cornua uicere, laeua
superata.
2.6.11Ueientes, uinci ab Romano milite adsueti, fusi
fugatique: Tarquiniensis, nouus hostis, non stetit solum, sed
etiam ab sua parte Romanum pepulit.
ch. 7
2.7.1
ita cum pugnatum esset, tantus terror Tarquinium atque
Etruscos incessit ut omissa inrita re nocte ambo exercitus,
Ueiens Tarquiniensisque, suas quisque abirent domos.
2.7.2adiciunt
miracula huic pugnae: silentio proximae noctis ex
silua Arsia ingentem editam uocem; Siluani uocem eam
creditam; haec dicta: uno plus Tuscorum cecidisse in acie;
2.7.3uincere bello Romanum. ita certe inde abiere, Romani ut
uictores, Etrusci pro uictis; nam postquam inluxit nec quisquam
hostium in conspectu erat, P. Ualerius consul spolia
legit triumphansque inde Romam rediit.
2.7.4collegae funus
quanto tum potuit apparatu fecit; sed multo maius morti
decus publica fuit maestitia, eo ante omnia insignis quia
matronae annum ut parentem eum luxerunt, quod tam acer
ultor uiolatae pudicitiae fuisset.
2.7.5consuli deinde qui superfuerat, ut sunt mutabiles uolgi
animi, ex fauore non inuidia modo sed suspicio etiam cum
atroci crimine orta.
2.7.6regnum eum adfectare fama ferebat,
quia nec collegam subrogauerat in locum Bruti et aedificabat
in summa Uelia: ibi alto atque munito loco arcem inexpugnabilem
fieri.
2.7.7haec dicta uolgo creditaque cum indignitate
angerent consulis animum, uocato ad concilium populo
submissis fascibus in contionem escendit. gratum multitudini
spectaculum fuit, submissa sibi esse imperii insignia
confessionemque factam populi quam consulis maiestatem
uimque maiorem esse.
