3.11.13quamquam quid
ego legem loquor? libertati obstat; omnes Tarquinios
superbia exsuperat. exspectate dum consul aut dictator
fiat, quem priuatum uiribus et audacia regnantem uidetis.'
adsentiebantur multi pulsatos se querentes, et tribunum
ad rem peragendam ultro incitabant.
ch. 12
3.12.1
iam aderat iudicio dies apparebatque uolgo homines in
damnatione Caesonis libertatem agi credere. tum demum
coactus cum multa indignitate prensabat singulos. sequebantur
necessarii, principes ciuitatis.
3.12.2T. Quinctius Capitolinus,
qui ter consul fuerat, cum multa referret sua familiaeque
decora,
3.12.3adfirmabat neque in Quinctia gente neque in ciuitate
Romana tantam indolem tam maturae uirtutis unquam exstitisse;
suum primum militem fuisse, se saepe uidente pugnasse
in hostem.
3.12.4Sp. Furius, missum ab Quinctio Capitolino
sibi eum in dubiis suis rebus uenisse subsidio; neminem
unum esse cuius magis opera putet rem restitutam.
3.12.5L. Lucretius,
consul anni prioris, recenti gloria nitens, suas laudes
participare cum Caesone, memorare pugnas, referre egregia
facinora nunc in expeditionibus, nunc in acie;
3.12.6suadere et
monere iuuenem egregium, instructum naturae fortunaeque
omnibus bonis, maximum momentum rerum eius ciuitatis in
quamcumque uenisset, suum quam alienum mallent ciuem
esse.
3.12.7quod offendat in eo, feruorem et audaciam, aetatem
cottidie auferre: quod desideretur, consilium, id in dies
crescere. senescentibus uitiis, maturescente uirtute, sinerent
tantum uirum senem in ciuitate fieri.
3.12.8pater inter hos L.
Quinctius, cui Cincinnato cognomen erat, non iterando
laudes, ne cumularet inuidiam, sed ueniam errori atque
adulescentiae petendo, sibi qui non dicto, non facto quemquam
offendisset, ut condonarent filium orabat.
