ch. 39
3.39.1
sed magis oboedienter uentum in curiam esse quam obnoxie
dictas sententias accepimus.
3.39.2L. Ualerium Potitum
proditum memoriae est post relationem Ap. Claudi, priusquam
ordine sententiae rogarentur, postulando ut de re
publica liceret dicere, prohibentibus minaciter decemuiris
proditurum se ad plebem denuntiantem, tumultum exciuisse.
3.39.3nec minus ferociter M. Horatium Barbatum isse in certamen,
decem Tarquinios appellantem admonentemque
Ualeriis et Horatiis ducibus pulsos reges.
3.39.4nec nominis
homines tum pertaesum esse, quippe quo Iouem appellari
fas sit, quo Romulum, conditorem urbis, deincepsque reges,
quod sacris etiam ut sollemne retentum sit: superbiam uiolentiamque
tum perosus regis.
3.39.5quae si in rege tum [eodem]
aut in filio regis ferenda non fuerint, quem <eadem> laturum
in tot priuatis?
3.39.6uiderent ne uetando in curia libere homines
loqui extra curiam etiam mouerent uocem; neque se
uidere qui sibi minus priuato ad contionem populum uocare
quam illis senatum cogere liceat.
3.39.7ubi uellent experirentur
quanto fortior dolor libertate sua uindicanda quam cupiditas
in iniusta dominatione esset.
3.39.8de bello Sabino eos referre,
tamquam maius ullum populo Romano bellum sit quam
cum iis qui legum ferendarum causa creati nihil iuris in
ciuitate reliquerint; qui comitia, qui annuos magistratus,
qui uicissitudinem imperitandi, quod unum exaequandae
sit libertatis, sustulerint; qui priuati fasces et regium imperium
habeant.
3.39.9fuisse regibus exactis patricios magistratus;
creatos postea post secessionem plebis plebeios; cuius
illi partis essent, rogitare. populares? quid enim eos per
populum egisse? optimates? qui anno iam prope senatum
non habuerint, tunc ita habeant ut de re publica loqui
prohibeant?
3.39.10ne nimium in metu alieno spei ponerent;
grauiora quae patiantur uideri iam hominibus quam quae
metuant.
