3.40.14sin fides et nuntiis et legatis habeatur, dilectum
primo quoque tempore haberi et decemuiros quo cuique
eorum uideatur exercitus ducere, nec rem aliam praeuerti.
ch. 41
3.41.1
in hanc sententiam ut discederetur iuniores patrum
euincebant. ferocioresque iterum coorti Ualerius Horatiusque
uociferari ut de re publica liceret dicere; dicturos ad
populum, si in senatu per factionem non liceat; neque enim
sibi priuatos aut in curia aut in contione posse obstare,
neque se imaginariis fascibus eorum cessuros esse.
3.41.2tum
Appius iam prope esse ratus ut ni uiolentiae eorum pari
resisteretur audacia,
3.41.3uictum imperium esset, 'non erit
melius' inquit, 'nisi de quo consulimus, uocem misisse,' et
ad Ualerium, negantem se priuato reticere, lictorem accedere
iussit.
3.41.4iam Quiritium fidem implorante Ualerio a curiae
limine, L. Cornelius complexus Appium, non cui simulabat
consulendo, diremit certamen; factaque per Cornelium
Ualerio dicendi gratia quae uellet, cum libertas non ultra
uocem excessisset, decemuiri propositum tenuere.
3.41.5consulares
quoque ac seniores ab residuo tribuniciae potestatis
odio, cuius desiderium plebi multo acrius quam consularis
imperii rebantur esse, prope malebant postmodo ipsos decemuiros
uoluntate abire magistratu quam inuidia eorum exsurgere
rursus plebem:
3.41.6si leniter ducta res sine populari
strepitu ad consules redisset, aut bellis interpositis aut
moderatione consulum in imperiis exercendis posse in obliuionem
tribunorum plebem adduci.
3.41.7silentio patrum edicitur dilectus. iuniores cum sine prouocatione
imperium esset ad nomina respondent. legionibus
scriptis, inter se decemuiri comparabant quos ire ad
bellum, quos praeesse exercitibus opporteret.
