ch. 58
3.58.1
C. Claudius, qui perosus decemuirorum scelera et ante
omnes fratris filii superbiae infestus Regillum, antiquam in
patriam, se contulerat, is magno iam natu cum ad pericula
eius deprecanda redisset cuius uitia fugerat, sordidatus cum
gentilibus clientibusque in foro prensabat singulos orabatque
3.58.2ne Claudiae genti eam inustam maculam uellent ut carcere et
uinculis uiderentur digni. uirum honoratissimae imaginis
futurum ad posteros, legum latorem conditoremque Romani
iuris, iacere uinctum inter fures nocturnos ac latrones.
3.58.3auerterent
ab ira parumper ad cognitionem cogitationemque
animos, et potius unum tot Claudiis deprecantibus condonarent
quam propter unius odium multorum preces aspernarentur.
3.58.4se quoque id generi ac nomini dare nec cum eo
in gratiam redisse, cuius aduersae fortunae uelit succursum.
uirtute libertatem reciperatam esse: clementia concordiam
ordinum stabiliri posse.
3.58.5erant quos moueret sua magis
pietate quam eius pro quo agebat causa; sed Uerginius sui
potius ut misererentur orabat filiaeque, nec gentis Claudiae
regnum in plebem sortitae sed necessariorum Uerginiae
trium tribunorum preces audirent, qui ad auxilium plebis
creati ipsi plebis fidem atque auxilium implorarent.
3.58.6iustiores
hae lacrimae uidebantur. itaque spe incisa, priusquam
prodicta dies adesset, Appius mortem sibi consciuit.
3.58.7subinde arreptus a P. Numitorio Sp. Oppius, proximus
inuidiae, quod in urbe fuerat cum iniustae uindiciae a collega
dicerentur.
3.58.8plus tamen facta iniuria Oppio quam non prohibita
inuidiae fecit. testis productus, qui septem et uiginti
enumeratis stipendiis, octiens extra ordinem donatus donaque
ea gerens in conspectu populi, scissa ueste, tergum laceratum
uirgis ostendit, nihilum deprecans quin si quam suam noxam
reus dicere posset, priuatus iterum in se saeuiret.
3.58.9Oppius
quoque ductus in uincula est, et ante iudicii diem finem ibi
uitae fecit. bona Claudi Oppique tribuni publicauere.
collegae eorum exsilii causa solum uerterunt; bona publicata
sunt.
3.58.10et M. Claudius, adsertor Uerginiae, die dicta damnatus,
ipso remittente Uerginio ultimam poenam dimissus
Tibur exsulatum abiit,
3.58.11manesque Uerginiae, mortuae quam
uiuae felicioris, per tot domos ad petendas poenas uagati,
nullo relicto sonte tandem quieuerunt.
