4.17.12tum demum
castra Etruscorum pro moenibus Fidenarum posita. et
dictator Romanus haud procul inde ad confluentes consedit
in utriusque ripis amnis, qua sequi munimento poterat uallo
interposito. postero die in aciem eduxit.
ch. 18
4.18.1
inter hostes uariae fuere sententiae. Faliscus procul ab
domo militiam aegre patiens satisque fidens sibi, poscere
pugnam: Ueienti Fidenatique plus spei in trahendo bello
esse.
4.18.2Tolumnius, quamquam suorum magis placebant consilia,
ne longinquam militiam non paterentur Falisci, postero
die se pugnaturum edicit.
4.18.3dictatori ac Romanis, quod detractasset
pugnam hostis, animi accessere; posteroque die
iam militibus castra urbemque se oppugnaturos frementibus
ni copia pugnae fiat, utrimque acies inter bina castra in
medium campi procedunt.
4.18.4Ueiens multitudine abundans,
qui inter dimicationem castra Romana adgrederentur post
montes circummisit. trium populorum exercitus ita stetit
instructus ut dextrum cornu Ueientes, sinistrum Falisci
tenerent, medii Fidenates essent.
4.18.5dictator dextro cornu
aduersus Faliscos, sinistro contra Ueientem Capitolinus
Quinctius intulit signa; ante mediam aciem cum equitatu
magister equitum processit.
4.18.6parumper silentium et quies
fuit, nec Etruscis nisi cogerentur pugnam inituris et dictatore
arcem Romanam respectante, ut ex <ea ab> auguribus, simul
aues rite admisissent, ex composito tolleretur signum.
4.18.7quod
simul [ubi] conspexit, primos equites clamore sublato in
hostem emisit; secuta peditum acies ingenti ui conflixit.
4.18.8nulla parte legiones Etruscae sustinuere impetum Romanorum;
eques maxime resistebat, equitumque longe fortissimus
ipse rex ab omni parte effuse sequentibus obequitans
Romanis trahebat certamen.
