5.3.10quae si perpetua concordia sit, quis non spondere ausit
maximum hoc imperium inter finitimos breui futurum esse?
ch. 4
5.4.1
atqui ego, quam hoc consilium collegarum meorum, quo
abducere infecta re a Ueiis exercitum noluerunt, non utile
solum sed etiam necessarium fuerit, postea disseram: nunc
de ipsa condicione dicere militantium libet;
5.4.2quam orationem
non apud uos solum sed etiam in castris si habeatur,
ipso exercitu disceptante, aequam arbitror uideri posse. in
qua si mihi ipsi nihil quod dicerem in mentem uenire posset,
aduersariorum certe orationibus contentus essem.
5.4.3negabant
nuper danda esse aera militibus, quia nunquam data essent.
quonam modo igitur nunc indignari possunt, quibus aliquid
noui adiectum commodi sit, eis laborem etiam nouum pro
portione iniungi?
5.4.4nusquam nec opera sine emolumento
nec emolumentum ferme sine impensa opera est. labor
uoluptasque, dissimillima natura, societate quadam inter se
naturali sunt iuncta.
5.4.5moleste antea ferebat miles se suo
sumptu operam rei publicae praebere; gaudebat idem partem
anni se agrum suum colere, quaerere unde domi militiaeque
se ac suos tueri posset:
5.4.6gaudet nunc fructui sibi rem
publicam esse, et laetus stipendium accipit; aequo igitur
animo patiatur se [ab domo] ab re familiari, cui grauis impensa
non est, paulo diutius abesse.
5.4.7an si ad calculos eum
res publica uocet, non merito dicat: 'annua aera habes,
annuam operam ede: an tu aequum censes militia semestri
