5.42.6nec tranquillior nox diem tam foede
actum excepit; lux deinde noctem inquieta insecuta est, nec
ullum erat tempus quod a nouae semper cladis alicuius
spectaculo cessaret.
5.42.7nihil tamen tot onerati atque obruti
malis flexerunt animos quin etsi omnia flammis ac ruinis
aequata uidissent, quamuis inopem paruumque quem tenebant
collem liberati relictum uirtute defenderent;
5.42.8et iam
cum eadem cottidie acciderent, uelut adsueti malis abalienauerant
ab sensu rerum suarum animos, arma tantum ferrumque
in dextris uelut solas reliquias spei suae intuentes.
ch. 43
5.43.1
Galli quoque per aliquot dies in tecta modo urbis nequiquam
bello gesto cum inter incendia ac ruinas captae urbis
nihil superesse praeter armatos hostes uiderent, nec quicquam
tot cladibus territos nec flexuros ad deditionem animos ni
uis adhiberetur, experiri ultima et impetum facere in arcem
statuunt.
5.43.2prima luce signo dato multitudo omnis in foro
instruitur; inde clamore sublato ac testudine facta subeunt.
aduersus quos Romani nihil temere nec trepide; ad omnes
aditus stationibus firmatis, qua signa ferri uidebant ea robore
uirorum opposito scandere hostem sinunt, quo successerit
magis in arduum eo pelli posse per procliue facilius rati.
5.43.3medio fere cliuo restitere; atque inde ex loco superiore qui
prope sua sponte in hostem inferebat impetu facto, strage
ac ruina fudere Gallos; ut nunquam postea nec pars nec
uniuersi temptauerint tale pugnae genus.
5.43.4omissa itaque
spe per uim atque arma subeundi obsidionem parant, cuius
ad id tempus immemores et quod in urbe fuerat frumentum
incendiis urbis absumpserant, et ex agris per eos ipsos dies
raptum omne Ueios erat.
