ch. 16
6.16.1
cum mittere ambages dictator iuberet et aut peragere
uerum indicium cogeret aut fateri facinus insimulati falso
crimine senatus oblataeque uani furti inuidiae, negantem
arbitrio inimicorum se locuturum in uincla duci iussit.
6.16.2arreptus
a uiatore 'Iuppiter' inquit, 'optime maxime Iunoque
regina ac Minerua ceterique di deaeque, qui Capitolium arcemque
incolitis, sicine uestrum militem ac praesidem sinitis
uexari ab inimicis? haec dextra, qua Gallos fudi a delubris
uestris,
6.16.3iam in uinclis et catenis erit?' nullius nec oculi
nec aures indignitatem ferebant; sed inuicta sibi quaedam
patientissima iusti imperii ciuitas fecerat, nec aduersus dictatoriam
uim aut tribuni plebis aut ipsa plebs attollere oculos
aut hiscere audebant.
6.16.4coniecto in carcerem Manlio satis
constat magnam partem plebis uestem mutasse, multos mortales
capillum ac barbam promisisse, obuersatamque uestibulo
carceris maestam turbam.
6.16.5dictator de Uolscis triumphauit, inuidiaeque magis triumphus
quam gloriae fuit; quippe domi non militiae partum
eum actumque de ciue non de hoste fremebant: unum defuisse
tantum superbiae, quod non M. Manlius ante currum
sit ductus.
6.16.6iamque haud procul seditione res erat; cuius
leniendae causa postulante nullo largitor uoluntarius repente
senatus factus Satricum coloniam duo milia ciuium Romanorum
deduci iussit. bina iugera et semisses agri adsignati;
6.16.7quod cum et paruum et paucis datum et mercedem esse
prodendi M. Manli interpretarentur, remedio inritatur
seditio.
6.16.8et iam magis insignis et sordibus et facie reorum
turba Manliana erat, amotusque post triumphum abdicatione
dictaturae terror et linguam et animos liberauerat hominum.
