7.19.10is cum sibi magistrum equitum A. Cornelium Cossum
dixisset, consulari exercitu contentus ex auctoritate patrum
ac populi iussu Caeritibus bellum indixit.
ch. 20
7.20.1
tum primum Caerites, tamquam in uerbis hostium uis
maior ad bellum significandum quam in suis factis, qui per
populationem Romanos lacessierant, esset, uerus belli terror
inuasit, et quam non suarum uirium ea dimicatio esset
cernebant;
7.20.2paenitebatque populationis et Tarquinienses
exsecrabantur defectionis auctores; nec arma aut bellum
quisquam apparare sed pro se quisque legatos mitti iubebat
ad petendam erroris ueniam.
7.20.3legati senatum cum adissent,
ab senatu reiecti ad populum deos rogauerunt, quorum
sacra bello Gallico accepta rite procurassent, ut Romanos
florentes ea sui misericordia caperet quae se rebus adfectis
quondam populi Romani cepisset;
7.20.4conuersique ad delubra
Uestae hospitium flaminum Uestaliumque ab se caste ac
religiose cultum inuocabant:
7.20.5eane meritos crederet quisquam
hostes repente sine causa factos? aut, si quid hostiliter fecissent,
consilio id magis quam furore lapsos fecisse, ut sua
uetera beneficia, locata praesertim apud tam gratos, nouis
corrumperent maleficiis florentemque populum Romanum
ac felicissimum bello sibi desumerent hostem, cuius adflicti
amicitiam cepissent? ne appellarent consilium, quae uis ac
necessitas appellanda esset.
7.20.6transeuntes agmine infesto per
agrum suum Tarquinienses, cum praeter uiam nihil petissent,
traxisse quosdam agrestium populationis eius, quae sibi
crimini detur, comites.
7.20.7eos seu dedi placeat, dedere se
paratos esse, seu supplicio adfici, daturos poenas. Caere,
sacrarium populi Romani, deuersorium sacerdotum ac receptaculum
Romanorum sacrorum, intactum inuiolatumque
crimine belli hospitio Uestalium cultisque dis darent.
