296 Οἰδίπους
καὶ ποῦ ʼσθʼ ὁ κραίνων τῆσδε τῆς χώρας, ξένοι;
Χορός
πατρῷον ἄστυ γῆς ἔχει· σκοπὸς δέ νιν,
ὃς κἀμὲ δεῦρʼ ἔπεμψεν, οἴχεται στελῶν.
Οἰδίπους
ἦ καὶ δοκεῖτε τοῦ τυφλοῦ τινʼ ἐντροπὴν
300ἢ φροντίδʼ ἕξειν, αὐτὸν ὥστʼ ἐλθεῖν πέλας;
Χορός
καὶ κάρθʼ, ὅταν περ τοὔνομʼ αἴσθηται τὸ σόν.
Οἰδίπους
τίς δʼ ἔσθʼ ὁ κείνῳ τοῦτο τοὔπος ἀγγελῶν;
Χορός
μακρὰ κέλευθος· πολλὰ δʼ ἐμπόρων ἔπη
φιλεῖ πλανᾶσθαι, τῶν ἐκεῖνος ἀΐων,
305θάρσει, παρέσται. πολὺ γάρ, ὦ γέρον, τὸ σὸν
ὄνομα διήκει πάντας, ὥστε κεἰ βραδὺς
εὕδει, κλύων σοῦ δεῦρʼ ἀφίξεται ταχύς.
Οἰδίπους
ἀλλʼ εὐτυχὴς ἵκοιτο τῇ θʼ αὑτοῦ πόλει
ἐμοί τε· τίς γὰρ ἐσθλὸς οὐχ αὑτῷ φίλος;
Ἀντιγόνη 310ὦ Ζεῦ, τί λέξω; ποῖ φρενῶν ἔλθω, πάτερ;
Οἰδίπους
τί δʼ ἔστι, τέκνον Ἀντιγόνη;
Ἀντιγόνη
γυναῖχʼ ὁρῶ
στείχουσαν ἡμῶν ἆσσον, Αἰτναίας ἐπὶ
πώλου βεβῶσαν· κρατὶ δʼ ἡλιοστερὴς
κυνῆ πρόσωπα Θεσσαλίς νιν ἀμπέχει.
315τί φῶ;
ἆρʼ ἔστιν; ἆρʼ οὐκ ἔστιν; ἢ γνώμη πλανᾷ;
καὶ φημὶ κἀπόφημι κοὐκ ἔχω τί φῶ.
τάλαινα.
οὐκ ἔστιν ἄλλη· φαιδρὰ γοῦν ἀπʼ ὀμμάτων
320σαίνει με προσστείχουσα· σημαίνει δʼ ὅτι
μόνης τόδʼ ἐστὶ δῆλον Ἰσμήνης κάρα.
Οἰδίπους
πῶς εἶπας, ὦ παῖ;
Ἀντιγόνη
παῖδα σήν, ἐμὴν δʼ ὁρᾶν
ὅμαιμον· αὐδῇ δʼ αὐτίκʼ ἔξεστιν μαθεῖν.
Ἰσμήνη
ὦ δισσὰ πατρὸς καὶ κασιγνήτης ἐμοὶ
325ἥδιστα προσφωνήμαθʼ, ὡς ὑμᾶς μόλις
εὑροῦσα λύπῃ δεύτερον μόλις βλέπω.
Οἰδίπους
ὦ τέκνον, ἥκεις;
Ἰσμήνη
ὦ πάτερ δύσμοιρʼ ὁρᾶν.
Οἰδίπους
τέκνον, πέφηνας;
Ἰσμήνη
οὐκ ἄνευ μόχθου γέ μοι.
Οἰδίπους
πρόσψαυσον, ὦ παῖ.
Ἰσμήνη
θιγγάνω δυοῖν ὁμοῦ.
Οἰδίπους 330ὦ σπέρμʼ ὅμαιμον.
Ἰσμήνη
ὦ δυσάθλιαι τροφαί.
Οἰδίπους
ἦ τῆσδε κἀμοῦ;
Ἰσμήνη
δυσμόρου τʼ ἐμοῦ τρίτης.
Οἰδίπους
τέκνον, τί δʼ ἦλθες;
Ἰσμήνη
σῇ, πάτερ, προμηθίᾳ.
Οἰδίπους
πότερα πόθοισι;
Ἰσμήνη
καὶ λόγων γʼ αὐτάγγελος,
ξὺν ᾧπερ εἶχον οἰκετῶν πιστῷ μόνῳ.
Οἰδίπους 335οἱ δʼ αὐθόμαιμοι ποῦ νεανίαι πονεῖν;
Ἰσμήνη
εἴσʼ οὗπέρ εἰσι· δεινὰ τἀν κείνοις τανῦν.
