18Plerique
tamen et definitiones ipsarum etiam evidentium rerum
-- --
non inprobant et rem idoneam de qua quaeratur et
homines dignos quibuscum disseratur putant.
Philo autem dum nova quaedam commovet, quod
ea sustinere vix poterat quae contra Academicorum
pertinaciam dicebantur, et aperte mentitur ut est reprehensus a patre Catulo, [Note] et ut docuit Antiochus in id
ipsum se induit quod timebat. cum enim ita negaret
quicquam esse quod conprehendi posset (id enim volumus esse ἀκατάλημπτον), [Note] si illud esset, sicut Zeno
definiret, tale visum (iam enim hoc pro φαμτασίᾳ verbum satis hesterno sermone trivimus) — visum igitur
inpressum [Note] effictumque [Note] ex eo unde esset [Note] quale esse
non posset ex eo unde non esset (id nos a Zenone [Note]
definitum rectissime dicimus; qui enim potest quicquam conprehendi, ut plane confidas perceptum id
cognitumque esse, quod est tale quale vel falsum
esse possit?) — hoc cum infirmat tollitque Philo,
iudicium tollit incogniti et cogniti; ex quo efficitur
nihil posse conprehendi. ita inprudens co quo
minime volt revolvitur. Quare omnis oratio contra
Academiam suscipitur a nobis, ut retineamus [Note] eam
definitionem quam Philo voluit evertere; quam nisi
optinemus, percipi nihil posse concedimus.
ch. 7
19Ordiamur igitur a sensibus. quorum ita clara
iudicia et certa sunt, ut, si optio naturae nostrae
detur et ab ea deus aliqui requirat contentane sit
suis integris incorruptisque sensibus an postulet
melius aliquid, non videam quid quaerat amplius.
nec vero hoc loco expectandum est dum de remo
inflexo aut de collo columbae respondeam; non enim
-- --
is sum qui quidquid videtur [Note] tale dicam esse quale
videatur; Epicurus hoc viderit et alia multa. meo
autem iudicio ita est maxima in sensibus veritas, si
et sani sunt ac valentes et omnia removentur quae
obstant et inpediunt. itaque et lumen mutari saepe
volumus et situs earum rerum quas intuemur, et
intervalla aut contrahimus aut diducimus, multaque
facimus usque eo dum aspectus ipse fidem faciat
sui iudicii. quod idem fit in vocibus in odore in
sapore, ut nemo sit nostrum qui in sensibus sui
cuiusque generis iudicium requirat acrius.
