6.27
Nam quod semper movetur, aeternum est; quod
autem motum adfert alicui, quodque ipsum agitatur
aliunde, quando finem habet motus, vivendi finem habeat necesse est. Solum igitur, quod sese movet,
quia numquam deseritur a se, numquam ne moveri
quidem desinit; quin etiam ceteris, quae moventur,
hic fons, hoc principium est movendi. Principii autem
nulla est origo; nam ex principio oriuntur omnia,
ipsum autem nulla ex re alia nasci potest; nec enim
esset id principium, quod gigneretur aliunde; quodsi
numquam oritur, ne occidit quidem umquam. Nam
principium exstinctum nec ipsum ab alio renascetur
nec ex se aliud creabit, siquidem necesse est a principio
oriri omnia. Ita fit, ut motus principium ex eo sit,
quod ipsum a se movetur; id autem nec nasci potest
nec mori; vel concidat omne caelum omnisque natura
et consistat necesse est nec vim ullam nanciscatur,
qua a primo inpulsa moveatur.
ch. 26
6.28
Cum pateat igitur aeternum id esse, quod a se
ipso moveatur, quis est, qui hanc naturam animis esse
tributam neget? Inanimum est enim omne, quod pulsu
agitatur externo; quod autem est animal, id motu
-- --
cietur interiore et suo; nam haec est propria natura
animi atque vis; quae si est una ex omnibus, quae
sese moveat, neque nata certe est et aeterna est.
6.29
Hanc tu exerce optimis in rebus! sunt autem optimae
curae de salute patriae, quibus agitatus et exercitatus
animus velocius in hanc sedem et domum suam pervolabit; idque ocius faciet, si iam tum, cum erit inclusus in corpore, eminebit foras et ea, quae extra
erunt, contemplans quam maxime se a corpore abstrahet. Namque eorum animi, qui se corporis voluptatibus dediderunt earumque se quasi ministros praebuerunt inpulsuque libidinum voluptatibus oboedientium deorum et hominum iura violaverunt, corporibus
elapsi circum terram ipsam volutantur nec hunc in
locum nisi multis exagitati saeculis revertuntur. Ille
discessit; ego somno solutus sum.
