1.17.8cum sensissent ea moueri patres,
offerendum ultro rati quod amissuri erant, ita gratiam ineunt
summa potestate populo permissa ut non plus darent iuris
quam detinerent.
1.17.9decreuerunt enim ut cum populus regem
iussisset, id sic ratum esset si patres auctores fierent. hodie
quoque in legibus magistratibusque rogandis usurpatur idem
ius, ui adempta: priusquam populus suffragium ineat, in
incertum comitiorum euentum patres auctores fiunt.
1.17.10tum
interrex contione aduocata, 'quod bonum, faustum felixque
sit' inquit, 'Quirites, regem create: ita patribus uisum est.
patres deinde, si dignum qui secundus ab Romulo numeretur
crearitis,
1.17.11auctores fient.' adeo id gratum plebi fuit ut,
ne uicti beneficio uiderentur, id modo sciscerent iuberentque
ut senatus decerneret qui Romae regnaret.
ch. 18
1.18.1
inclita iustitia religioque ea tempestate Numae Pompili
erat. Curibus Sabinis habitabat, consultissimus uir, ut in
illa quisquam esse aetate poterat, omnis diuini atque humani
iuris.
1.18.2auctorem doctrinae eius, quia non exstat alius, falso
Samium Pythagoram edunt, quem Seruio Tullio regnante
Romae centum amplius post annos in ultima Italiae ora
circa Metapontum Heracleamque et Crotona iuuenum aemulantium
studia coetus habuisse constat.
1.18.3ex quibus locis,
etsi eiusdem aetatis fuisset, quae fama in Sabinos? aut
quo linguae commercio quemquam ad cupiditatem discendi
exciuisset? quoue praesidio unus per tot gentes dissonas
sermone moribusque peruenisset?
1.18.4suopte igitur ingenio
temperatum animum uirtutibus fuisse opinor magis instructumque
non tam peregrinis artibus quam disciplina tetrica ac
tristi ueterum Sabinorum, quo genere nullum quondam incorruptius
fuit.
