1.30.7Etruria erat uicina, proximi Etruscorum
Ueientes. inde ob residuas bellorum iras maxime sollicitatis
ad defectionem animis uoluntarios traxere, et apud
uagos quosdam ex inopi plebe etiam merces ualuit: publico
auxilio nullo adiuti sunt ualuitque apud Ueientes—nam de
ceteris minus mirum est—pacta cum Romulo indutiarum
fides.
1.30.8cum bellum utrimque summa ope pararent uertique
in eo res uideretur utri prius arma inferrent, occupat Tullus
in agrum Sabinum transire.
1.30.9pugna atrox ad siluam Malitiosam
fuit, ubi et peditum quidem robore, ceterum equitatu
aucto nuper plurimum Romana acies ualuit.
1.30.10ab equitibus
repente inuectis turbati ordines sunt Sabinorum, nec pugna
deinde illis constare nec fuga explicari sine magna caede
potuit.
ch. 31
1.31.1
deuictis Sabinis cum in magna gloria magnisque opibus
regnum Tulli ac tota res Romana esset, nuntiatum regi patribusque
est in monte Albano lapidibus pluuisse.
1.31.2quod cum
credi uix posset, missis ad id uisendum prodigium in conspectu
haud aliter quam cum grandinem uenti glomeratam
in terras agunt crebri cecidere caelo lapides.
1.31.3uisi etiam
audire uocem ingentem ex summi cacuminis luco ut patrio
ritu sacra Albani facerent, quae uelut dis quoque simul cum
patria relictis obliuioni dederant, et aut Romana sacra susceperant
aut fortunae, ut fit, obirati cultum reliquerant deum.
1.31.4Romanis quoque ab eodem prodigio nouendiale sacrum
publice susceptum est, seu uoce caelesti ex Albano monte
missa—nam id quoque traditur—seu haruspicum monitu;
mansit certe sollemne ut quandoque idem prodigium nuntiaretur
feriae per nouem dies agerentur.
