1.39.5hic quacumque de
causa tantus illi honos habitus credere prohibet serua natum
eum paruumque ipsum seruisse. eorum magis sententiae
sum qui Corniculo capto Ser. Tulli, qui princeps in illa urbe
fuerat, grauidam uiro occiso uxorem, cum inter reliquas captiuas
cognita esset, ob unicam nobilitatem ab regina Romana
prohibitam ferunt seruitio partum Romae edidisse Prisci
Tarquini <in> domo;
1.39.6inde tanto beneficio et inter mulieres
familiaritatem auctam et puerum, ut in domo a paruo eductum,
in caritate atque honore fuisse; fortunam matris, quod
capta patria in hostium manus uenerit, ut serua natus crederetur
fecisse.
ch. 40
1.40.1
duodequadragesimo ferme anno ex quo regnare coeperat
Tarquinius, non apud regem modo sed apud patres plebemque
longe maximo honore Ser. Tullius erat.
1.40.2tum Anci filii
duo etsi antea semper pro indignissimo habuerant se patrio
regno tutoris fraude pulsos, regnare Romae aduenam non
modo uicinae sed ne Italicae quidem stirpis, tum impensius
iis indignitas crescere si ne ab Tarquinio quidem ad se rediret
regnum,
1.40.3sed praeceps inde porro ad seruitia caderet, ut in
eadem ciuitate post centesimum fere annum quam Romulus
deo prognatus deus ipse tenuerit regnum donec in terris fuerit,
id seruus serua natus possideat. cum commune Romani
nominis tum praecipue id domus suae dedecus fore, si Anci
regis uirili stirpe salua non modo aduenis sed seruis etiam
regnum Romae pateret.
1.40.4ferro igitur eam arcere contumeliam
statuunt; sed et iniuriae dolor in Tarquinium ipsum
magis quam in Seruium eos stimulabat, et quia grauior ultor
caedis, si superesset, rex futurus erat quam priuatus; tum
Seruio occiso, quemcumque alium generum delegisset, eundem
regni heredem facturus uidebatur; ob haec ipsi regi
insidiae parantur.
