1.5.7Romulus non cum globo
iuuenum—nec enim erat ad uim apertam par—sed aliis alio
itinere iussis certo tempore ad regiam uenire pastoribus ad
regem impetum facit; et a domo Numitoris alia comparata
manu adiuuat Remus. ita regem obtruncat.
ch. 6
1.6.1
Numitor inter primum tumultum, hostes inuasisse urbem
atque adortos regiam dictitans, cum pubem Albanam in
arcem praesidio armisque obtinendam auocasset, postquam
iuuenes perpetrata caede pergere ad se gratulantes uidit,
extemplo aduocato concilio scelera in se fratris, originem
nepotum, ut geniti, ut educati, ut cogniti essent, caedem deinceps
tyranni seque eius auctorem ostendit.
1.6.2iuuenes per
mediam contionem agmine ingressi cum auum regem salutassent,
secuta ex omni multitudine consentiens uox ratum
nomen imperiumque regi efficit.
1.6.3ita Numitori Albana re permissa Romulum Remumque
cupido cepit in iis locis ubi expositi ubique educati erant
urbis condendae. et supererat multitudo Albanorum Latinorumque;
ad id pastores quoque accesserant, qui omnes facile
spem facerent paruam Albam, paruum Lauinium prae ea
urbe quae conderetur fore.
1.6.4interuenit deinde his cogitationibus
auitum malum, regni cupido, atque inde foedum certamen
coortum a satis miti principio. quoniam gemini essent
nec aetatis uerecundia discrimen facere posset, ut di quorum
tutelae ea loca essent auguriis legerent qui nomen nouae
urbi daret, qui conditam imperio regeret, Palatium Romulus,
Remus Auentinum ad inaugurandum templa capiunt.
ch. 7
1.7.1
priori Remo augurium uenisse fertur, sex uoltures; iamque
nuntiato augurio cum duplex numerus Romulo se ostendisset,
utrumque regem sua multitudo consalutauerat: tempore illi
praecepto, at hi numero auium regnum trahebant.
