10.25.15duas se ibi legiones Romanas reliquisse et minus quinque
milia peditum equitumque cum Fabio uenisse. sibi placere
P. Decium consulem primo quoque tempore in Etruriam ad
collegam proficisci, L. Uolumnio Samnium prouinciam dari;
10.25.16si consul malit in suam prouinciam ire, Uolumnium in
Etruriam ad consulem cum exercitu iusto consulari proficisci.
10.25.17cum magnam partem moueret oratio praetoris,
P. Decium censuisse ferunt, ut omnia integra ac libera
Q. Fabio seruarentur, donec uel ipse, si per commodum
rei publicae posset, Romam uenisset uel aliquem ex legatis
misisset,
10.25.18a quo disceret senatus quantum in Etruria belli
esset quantisque administrandum copiis et quot per duces
esset.
ch. 26
10.26.1
Fabius, ut Romam rediit, et in senatu et productus ad
populum mediam orationem habuit, ut nec augere nec
minuere uideretur belli famam magisque in altero adsumendo
duce aliorum indulgere timori quam suo aut rei
publicae periculo consulere:
10.26.2ceterum si sibi adiutorem belli
sociumque imperii darent, quonam modo se obliuisci
P. Deci consulis per tot collegia experti posse?
10.26.3neminem
omnium secum coniungi malle; et copiarum satis sibi cum
P. Decio et nunquam nimium hostium fore. sin collega
quid aliud malit, at sibi L. Uolumnium darent adiutorem.
10.26.4omnium rerum arbitrium et a populo et a senatu et ab ipso
collega Fabio permissum est; et cum P. Decius se in Samnium
uel in Etruriam proficisci paratum esse ostendisset,
tanta laetitia ac gratulatio fuit ut praeciperetur uictoria
animis triumphusque non bellum decretum consulibus
uideretur.
