10.25.18a quo disceret senatus quantum in Etruria belli
esset quantisque administrandum copiis et quot per duces
esset.
ch. 26
10.26.1
Fabius, ut Romam rediit, et in senatu et productus ad
populum mediam orationem habuit, ut nec augere nec
minuere uideretur belli famam magisque in altero adsumendo
duce aliorum indulgere timori quam suo aut rei
publicae periculo consulere:
10.26.2ceterum si sibi adiutorem belli
sociumque imperii darent, quonam modo se obliuisci
P. Deci consulis per tot collegia experti posse?
10.26.3neminem
omnium secum coniungi malle; et copiarum satis sibi cum
P. Decio et nunquam nimium hostium fore. sin collega
quid aliud malit, at sibi L. Uolumnium darent adiutorem.
10.26.4omnium rerum arbitrium et a populo et a senatu et ab ipso
collega Fabio permissum est; et cum P. Decius se in Samnium
uel in Etruriam proficisci paratum esse ostendisset,
tanta laetitia ac gratulatio fuit ut praeciperetur uictoria
animis triumphusque non bellum decretum consulibus
uideretur.
10.26.5inuenio apud quosdam extemplo consulatu inito profectos
in Etruriam Fabium Deciumque sine ulla mentione sortis
prouinciarum certaminumque inter collegas quae exposui.
10.26.6sunt <qui>, quibus ne haec quidem <certamina> exponere satis
fuerit, adiecerint et Appi criminationes de Fabio absente ad
populum et pertinaciam aduersus praesentem consulem
praetoris contentionemque aliam inter collegas tendente
Decio ut suae quisque prouinciae sortem tueretur.
10.26.7constare
res incipit ex eo tempore quo profecti ambo consules ad
bellum sunt.
ceterum antequam consules in Etruriam peruenirent,
Senones Galli multitudine ingenti ad Clusium uenerunt
legionem Romanam castraque oppugnaturi.
