10.32.5cum castra castris conlata essent,
quod uix Romanus totiens uictor auderet, ausi Samnites sunt
—tantum desperatio ultima temeritatis facit—castra Romana
oppugnare, et quamquam non uenit ad finem tam audax
inceptum, tamen haud omnino uanum fuit.
10.32.6nebula erat ad
multum diei densa adeo ut lucis usum eriperet non prospectu
modo extra uallum adempto sed propinquo etiam
congredientium inter se conspectu.
10.32.7hac uelut latebra
insidiarum freti Samnites uixdum satis certa luce et eam
ipsam premente caligine ad stationem Romanam in porta
segniter agentem uigilias perueniunt.
10.32.8improuiso oppressis
nec animi satis ad resistendum nec uirium fuit. ab tergo
castrorum decumana porta impetus factus;
10.32.9itaque captum
quaestorium quaestorque ibi L. Opimius Pansa occisus.
conclamatum inde ad arma.
ch. 33
10.33.1
consul tumultu excitus cohortes duas sociorum, Lucanam
Suessanamque, quae proximae forte erant, tueri praetorium
iubet; manipulos legionum principali uia inducit.
10.33.2uixdum
satis aptatis armis in ordines eunt et clamore magis quam
oculis hostem noscunt nec quantus numerus sit aestimari
potest.
10.33.3cedunt primo incerti fortunae suae et hostem
introrsum in media castra accipiunt; inde, cum consul
uociferaretur expulsine extra uallum castra deinde sua
oppugnaturi essent [rogitans],
10.33.4clamore sublato conixi primo
resistunt, deinde inferunt pedem urgentque et impulsos
semel terrore eodem [agunt] quo coeperunt expellunt extra
portam uallumque.
10.33.5inde pergere ac persequi, quia turbida
lux metum circa insidiarum faciebat, non ausi, liberatis
castris contenti receperunt se intra uallum trecentis ferme
hostium occisis.
