10.39.16tum si qua coniectura mentis diuinae sit, nulli
unquam exercitui fuisse infestiores quam qui nefando sacro
mixta hominum pecudumque caede respersus, ancipiti deum
irae deuotus, hinc foederum cum Romanis ictorum testes
deos,
10.39.17hinc iuris iurandi aduersus foedera suscepti exsecrationes
horrens, inuitus iurauerit, oderit sacramentum, uno
tempore deos, ciues, hostes metuat.
ch. 40
10.40.1
haec comperta perfugarum indiciis cum apud infensos
iam sua sponte milites disseruisset, simul diuinae humanaeque
spei pleni clamore consentienti pugnam poscunt;
paenitet in posterum diem dilatum certamen; moram diei
noctisque oderunt.
10.40.2tertia uigilia noctis iam relatis litteris
a collega Papirius silentio surgit et pullarium in auspicium
mittit.
10.40.3nullum erat genus hominum in castris intactum
cupiditate pugnae; summi infimique aeque intenti erant;
10.40.4dux militum, miles ducis ardorem spectabat. is ardor
omnium etiam ad eos qui auspicio intererant peruenit; nam
cum pulli non pascerentur, pullarius auspicium mentiri
ausus tripudium solistimum consuli nuntiauit.
10.40.5consul laetus
auspicium egregium esse et deis auctoribus rem gesturos
pronuntiat signumque pugnae proponit.
10.40.6exeunti iam forte
in aciem nuntiat perfuga uiginti cohortes Samnitium—quadringenariae
ferme erant—Cominium profectas. quod ne
ignoraret collega, extemplo nuntium mittit; ipse signa ocius
proferri iubet.
10.40.7subsidia suis quaeque locis et praefectos
subsidiis attribuerat; dextro cornu L. Uolumnium, sinistro
L. Scipionem, equitibus legatos alios, C. Caedicium et <T.>
