2.11.10ita caesi in medio praedatores,
neque ad pugnam uiribus pares et ad fugam saeptis omnibus
uiis. finisque ille tam effuse euagandi Etruscis fuit.
ch. 12
2.12.1
obsidio erat nihilo minus et frumenti cum summa caritate
inopia, sedendoque expugnaturum se urbem spem Porsinna
habebat,
2.12.2cum C. Mucius, adulescens nobilis, cui indignum
uidebatur populum Romanum seruientem cum sub regibus
esset nullo bello nec ab hostibus ullis obsessum esse, liberum
eundem populum ab iisdem Etruscis obsideri quorum
2.12.3saepe exercitus fuderit,—itaque magno audacique aliquo facinore
eam indignitatem uindicandam ratus, primo sua sponte
penetrare in hostium castra constituit;
2.12.4dein metuens ne si
consulum iniussu et ignaris omnibus iret, forte deprehensus
a custodibus Romanis retraheretur ut transfuga, fortuna tum
urbis crimen adfirmante, senatum adit.
2.12.5'transire Tiberim'
inquit, 'patres, et intrare, si possim, castra hostium uolo, non
praedo nec populationum in uicem ultor; maius si di iuuant
in animo est facinus.' adprobant patres; abdito intra uestem
ferro proficiscitur.
2.12.6ubi eo uenit, in confertissima turba
prope regium tribunal constitit.
2.12.7ibi cum stipendium militibus
forte daretur et scriba cum rege sedens pari fere ornatu
multa ageret eum<que> milites uolgo adirent, timens sciscitari
uter Porsinna esset, ne ignorando regem semet ipse
aperiret quis esset, quo temere traxit fortuna facinus, scribam
pro rege obtruncat.
2.12.8uadentem inde qua per trepidam turbam
cruento mucrone sibi ipse fecerat uiam, cum concursu
ad clamorem facto comprehensum regii satellites retraxissent,
ante tribunal regis destitutus, tum quoque inter tantas fortunae
minas metuendus magis quam metuens,
