2.12.14'tu uero abi' inquit, 'in te
magis quam in me hostilia ausus. iuberem macte uirtute
esse, si pro mea patria ista uirtus staret; nunc iure belli
liberum te,
2.12.15intactum inuiolatumque hinc dimitto.' tunc
Mucius, quasi remunerans meritum, 'quando quidem' inquit,
'est apud te uirtuti honos, ut beneficio tuleris a me
quod minis nequisti, trecenti coniurauimus principes iuuentutis
Romanae ut in te hac uia grassaremur.
2.12.16mea prima
sors fuit; ceteri ut cuiusque ceciderit primi quoad te opportunum
fortuna dederit, suo quisque tempore aderunt.'
ch. 13
2.13.1
Mucium dimissum, cui postea Scaeuolae a clade dextrae
manus cognomen inditum, legati a Porsinna Romam secuti
sunt;
2.13.2adeo mouerat eum et primi periculi casus, <a> quo
nihil se praeter errorem insidiatoris texisset, et subeunda
dimicatio totiens quot coniurati superessent, ut pacis condiciones
ultro ferret Romanis.
2.13.3iactatum in condicionibus
nequiquam de Tarquiniis in regnum restituendis, magis
quia id negare ipse nequiuerat Tarquiniis quam quod negatum
iri sibi ab Romanis ignoraret.
2.13.4de agro Ueientibus
restituendo impetratum, expressaque necessitas obsides dandi
Romanis, si Ianiculo praesidium deduci uellent. his condicionibus
composita pace, exercitum ab Ianiculo deduxit
Porsinna et agro Romano excessit.
2.13.5patres C. Mucio uirtutis
causa trans Tiberim agrum dono dedere, quae postea
sunt Mucia prata appellata.
2.13.6ergo ita honorata uirtute,
feminae quoque ad publica decora excitatae, et Cloelia
uirgo una ex obsidibus, cum castra Etruscorum forte haud
procul ripa Tiberis locata essent, frustrata custodes, dux
agminis uirginum inter tela hostium Tiberim tranauit, sospitesque
omnes Romam ad propinquos restituit.
