2.1.10deinde quo plus uirium
in senatu frequentia etiam ordinis faceret, caedibus regis
deminutum patrum numerum primoribus equestris gradus
lectis ad trecentorum summam expleuit,
2.1.11traditumque inde
fertur ut in senatum uocarentur qui patres quique conscripti
essent; conscriptos uidelicet [nouum senatum] appellabant
lectos. id mirum quantum profuit ad concordiam ciuitatis
iungendosque patribus plebis animos.
ch. 2
2.2.1
rerum deinde diuinarum habita cura; et quia quaedam
publica sacra per ipsos reges factitata erant, necubi regum
desiderium esset, regem sacrificolum creant.
2.2.2id sacerdotium
pontifici subiecere, ne additus nomini honos aliquid libertati,
cuius tunc prima erat cura, officeret. ac nescio an nimium
undique eam minimisque rebus muniendo modum excesserint.
2.2.3consulis enim alterius, cum nihil aliud offenderet,
nomen inuisum ciuitati fuit: nimium Tarquinios regno
adsuesse; initium a Prisco factum; regnasse dein Ser.
Tullium; ne interuallo quidem facto oblitum, tamquam
alieni, regni, Superbum Tarquinium uelut hereditatem gentis
scelere ac ui repetisse; pulso Superbo penes Collatinum
imperium esse. nescire Tarquinios priuatos uiuere; non placere
nomen, periculosum libertati esse.
2.2.4hinc primo sensim
temptantium animos sermo per totam ciuitatem est datus,
sollicitamque suspicione plebem Brutus ad contionem uocat.
2.2.5ibi omnium primum ius iurandum populi recitat neminem
regnare passuros nec esse Romae unde periculum libertati
foret; id summa ope tuendum esse, neque ullam rem quae
eo pertineat contemnendam. inuitum se dicere hominis
causa, nec dicturum fuisse ni caritas rei publicae uinceret:
