2.19.7et ad alterum cornu Aebutius
magister equitum in Octauium Mamilium impetum dederat;
nec fefellit ueniens Tusculanum ducem, contraque et ille
concitat equum.
2.19.8tantaque uis infestis uenientium hastis
fuit ut brachium Aebutio traiectum sit, Mamilio pectus
percussum.
2.19.9hunc quidem in secundam aciem Latini recepere;
Aebutius cum saucio brachio tenere telum non
posset, pugna excessit.
2.19.10Latinus dux nihil deterritus uolnere
proelium ciet et quia suos perculsos uidebat, arcessit cohortem
exsulum Romanorum, cui L. Tarquini filius praeerat.
ea quo maiore pugnabat ira ob erepta bona patriamque
ademptam, pugnam parumper restituit.
ch. 20
2.20.1
referentibus iam pedem ab ea parte Romanis, M. Ualerius
Publicolae frater, conspicatus ferocem iuuenem Tarquinium
ostentantem se in prima exsulum acie, domestica etiam
gloria accensus ut cuius familiae decus eiecti reges erant,
eiusdem interfecti forent,
2.20.2subdit calcaria equo et Tarquinium
infesto spiculo petit.
2.20.3Tarquinius retro in agmen
suorum infenso cessit hosti: Ualerium temere inuectum in
exsulum aciem ex transuerso quidam adortus transfigit, nec
quicquam equitis uolnere equo retardato, moribundus Romanus
labentibus super corpus armis ad terram defluxit.
2.20.4dictator Postumius postquam cecidisse talem uirum, exsules
ferociter citato agmine inuehi, suos perculsos cedere
animaduertit,
2.20.5cohorti suae, quam delectam manum praesidii
causa circa se habebat, dat signum ut quem suorum
fugientem uiderint, pro hoste habeant. ita metu ancipiti
uersi a fuga Romani in hostem et restituta acies.
