ch. 24
2.24.1
inter haec maior alius terror: Latini equites cum tumultuoso
aduolant nuntio Uolscos infesto exercitu ad urbem
oppugnandam uenire. quae audita—adeo duas ex una
ciuitate discordia fecerat—longe aliter patres ac plebem adfecere.
2.24.2exsultare gaudio plebes; ultores superbiae patrum
adesse dicere deos; alius alium confirmare ne nomina
darent; cum omnibus potius quam solos perituros; patres
militarent, patres arma caperent, ut penes eosdem pericula
belli, penes quos praemia, essent.
2.24.3at uero curia, maesta ac
trepida ancipiti metu et ab ciue et ab hoste, Seruilium consulem,
cui ingenium magis populare erat, orare ut tantis
circumuentam terroribus expediret rem publicam.
2.24.4tum
consul misso senatu in contionem prodit. ibi curae esse
patribus ostendit ut consulatur plebi; ceterum deliberationi
de maxima quidem illa sed tamen parte ciuitatis metum
pro uniuersa re publica interuenisse;
2.24.5nec posse, cum prope
ad portas essent, bello praeuerti quicquam, nec, si sit laxamenti
aliquid, aut plebi honestum esse, nisi mercede prius
accepta, arma pro patria non cepisse, neque patribus satis
decorum per metum potius quam postmodo uoluntate adflictis
ciuium suorum fortunis consuluisse.
2.24.6contioni deinde
edicto addidit fidem quo edixit ne quis ciuem Romanum
uinctum aut clausum teneret, quo minus ei nominis edendi
apud consules potestas fieret, neu quis militis, donec in
castris esset, bona possideret aut uenderet, liberos nepotesue
eius moraretur.
2.24.7hoc proposito edicto, et qui aderant
nexi profiteri extemplo nomina, et undique ex tota urbe
proripientium se ex priuato, cum retinendi ius creditori non
esset, concursus in forum ut sacramento dicerent fieri.
2.24.8magna ea manus fuit, neque aliorum magis in Uolsco bello
uirtus atque opera enituit.
consul copias contra hostem educit; paruo dirimente
interuallo castra ponit.
