2.23.13tum uero eludi atque
extrahi se multitudo putare, et patrum qui abessent, non
casu, non metu, sed impediendae rei causa abesse, et consules
ipsos tergiuersari, nec dubie ludibrio esse miserias
suas.
2.23.14iam prope erat ut ne consulum quidem maiestas
coerceret iras hominum, cum incerti morando an ueniendo
plus periculi contraherent, tandem in senatum ueniunt.
frequentique tandem curia non modo inter patres sed ne
inter consules quidem ipsos satis conueniebat.
2.23.15Appius,
uehementis ingenii uir, imperio consulari rem agendam
censebat; uno aut altero arrepto, quieturos alios: Seruilius,
lenibus remediis aptior, concitatos animos flecti
quam frangi putabat cum tutius tum facilius esse.
ch. 24
2.24.1
inter haec maior alius terror: Latini equites cum tumultuoso
aduolant nuntio Uolscos infesto exercitu ad urbem
oppugnandam uenire. quae audita—adeo duas ex una
ciuitate discordia fecerat—longe aliter patres ac plebem adfecere.
2.24.2exsultare gaudio plebes; ultores superbiae patrum
adesse dicere deos; alius alium confirmare ne nomina
darent; cum omnibus potius quam solos perituros; patres
militarent, patres arma caperent, ut penes eosdem pericula
belli, penes quos praemia, essent.
2.24.3at uero curia, maesta ac
trepida ancipiti metu et ab ciue et ab hoste, Seruilium consulem,
cui ingenium magis populare erat, orare ut tantis
circumuentam terroribus expediret rem publicam.
2.24.4tum
consul misso senatu in contionem prodit. ibi curae esse
patribus ostendit ut consulatur plebi; ceterum deliberationi
de maxima quidem illa sed tamen parte ciuitatis metum
pro uniuersa re publica interuenisse;
