ch. 35
2.35.1
et senatui nimis atrox uisa sententia est et plebem ira
prope armauit. fame se iam sicut hostes peti, cibo uictuque
fraudari; peregrinum frumentum, quae sola alimenta ex insperato
fortuna dederit, ab ore rapi nisi Cn. Marcio uincti
dedantur tribuni, nisi de tergo plebis Romanae satisfiat;
eum sibi carnificem nouum exortum, qui aut mori aut seruire
iubeat.
2.35.2in exeuntem e curia impetus factus esset, ni peropportune
tribuni diem dixissent. ibi ira est suppressa; se
iudicem quisque, se dominum uitae necisque inimici factum
uidebat.
2.35.3contemptim primo Marcius audiebat minas tribunicias:
auxilii, non poenae ius datum illi potestati, plebisque,
non patrum tribunos esse. sed adeo infensa erat coorta
plebs ut unius poena defungendum esset patribus.
2.35.4restiterunt
tamen aduersa inuidia, usique sunt qua suis quisque,
qua totius ordinis uiribus. ac primo temptata res est si
dispositis clientibus absterrendo singulos a coitionibus conciliisque
disicere rem possent.
2.35.5uniuersi deinde processere
—quidquid erat patrum, reos diceres—precibus plebem exposcentes,
unum sibi ciuem, unum senatorem, si innocentem
absoluere nollent, pro nocente donarent.
2.35.6ipse cum die
dicta non adesset, perseueratum in ira est. damnatus absens
in Uolscos exsulatum abiit, minitans patriae hostilesque iam
tum spiritus gerens.
uenientem Uolsci benigne excepere, benigniusque in dies
colebant, quo maior ira in suos eminebat crebraeque nunc
querellae, nunc minae percipiebantur.
2.35.7hospitio utebatur
Atti Tulli. longe is tum princeps Uolsci nominis erat Romanisque
semper infestus. ita cum alterum uetus odium,
alterum ira recens stimularet, consilia conferunt de Romano
bello.
2.35.8haud facile credebant plebem suam impelli posse,
ut totiens infeliciter temptata arma caperent: multis saepe
bellis, pestilentia postremo amissa iuuentute fractos spiritus
esse; arte agendum in exoleto iam uetustate odio, ut recenti
aliqua ira exacerbarentur animi.
