2.37.8consules cum ad patres rem dubiam
sub auctore certo detulissent, auctor magis, ut fit, quam res
ad praecauendum uel ex superuacuo mouit, factoque senatus
consulto ut urbe excederent Uolsci, praecones dimittuntur
qui omnes eos proficisci ante noctem iuberent.
2.37.9ingens
pauor primo discurrentes ad suas res tollendas in hospitia
perculit; proficiscentibus deinde indignatio oborta, se ut
consceleratos contaminatosque ab ludis, festis diebus, coetu
quodam modo hominum deorumque abactos esse.
ch. 38
2.38.1
cum prope continuato agmine irent, praegressus Tullius
ad caput Ferentinum, ut quisque ueniret, primores eorum
excipiens querendo indignandoque, et eos ipsos, sedulo
audientes secunda irae uerba, et per eos multitudinem
aliam in subiectum uiae campum deduxit.
2.38.2ibi in contionis
modum orationem exorsus 'ut omnia' inquit, 'obliuiscamini
alia, ueteres populi Romani iniurias cladesque gentis Uolscorum,
hodiernam hanc contumeliam quo tandem animo
fertis, qua per nostram ignominiam ludos commisere?
2.38.3an
non sensistis triumphatum hodie de uobis esse? uos omnibus,
ciuibus, peregrinis, tot finitimis populis, spectaculo
abeuntes fuisse? uestras coniuges, uestros liberos traductos
per ora hominum?
2.38.4quid eos qui audiuere uocem praeconis,
quid, qui nos uidere abeuntes, quid eos qui huic
ignominioso agmini fuere obuii, existimasse putatis nisi
aliquod profecto nefas esse quo, si intersimus spectaculo,
uiolaturi simus ludos piaculumque merituri; ideo nos ab
sede piorum, coetu concilioque abigi?
2.38.5quid deinde? illud
non succurrit, uiuere nos quod maturarimus proficisci? si
hoc profectio et non fuga est. et hanc urbem uos non
hostium ducitis, ubi si unum diem morati essetis, moriendum
omnibus fuit? bellum uobis indictum est, magno
