2.39.12iterum deinde iidem
missi non recipiuntur in castra. sacerdotes quoque suis
insignibus uelatos isse supplices ad castra hostium traditum
est; nihilo magis quam legatos flexisse animum.
ch. 40
2.40.1
tum matronae ad Ueturiam matrem Coriolani Uolumniamque
uxorem frequentes coeunt. id publicum consilium
an muliebris timor fuerit, parum inuenio:
2.40.2peruicere certe,
ut et Ueturia, magno natu mulier, et Uolumnia duos paruos
ex Marcio ferens filios secum in castra hostium irent et,
quoniam armis uiri defendere urbem non possent, mulieres
precibus lacrimisque defenderent.
2.40.3ubi ad castra uentum
est nuntiatumque Coriolano est adesse ingens mulierum
agmen, ut qui nec publica maiestate in legatis nec in sacerdotibus
tanta offusa oculis animoque religione motus esset,
multo obstinatior aduersus lacrimas muliebres erat;
2.40.4dein
familiarium quidam qui insignem maestitia inter ceteras
cognouerat Ueturiam, inter nurum nepotesque stantem,
'nisi me frustrantur' inquit, 'oculi, mater tibi coniunxque
2.40.5et liberi adsunt.' Coriolanus prope ut amens consternatus
ab sede sua cum ferret matri obuiae complexum, mulier in
iram ex precibus uersa 'sine, priusquam complexum accipio,
sciam' inquit, 'ad hostem an ad filium uenerim, captiua
materne in castris tuis sim.
2.40.6in hoc me longa uita et infelix
senecta traxit ut exsulem te deinde hostem uiderem? potuisti
populari hanc terram quae te genuit atque aluit?
2.40.7non
tibi, quamuis infesto animo et minaci perueneras, ingredienti
fines ira cecidit? non, cum in conspectu Roma fuit, succurrit:
intra illa moenia domus ac penates mei sunt, mater
coniunx liberique?
