2.42.10accessere
ad aegras iam omnium mentes prodigia caelestia, prope
cotidianas in urbe agrisque ostentantia minas; motique ita
numinis causam nullam aliam uates canebant publice priuatimque
nunc extis, nunc per aues consulti, quam haud rite
sacra fieri;
2.42.11qui terrores tamen eo euasere ut Oppia uirgo
Uestalis damnata incesti poenas dederit.
ch. 43
2.43.1
Q. Fabius inde et C. Iulius consules facti. eo anno non
segnior discordia domi et bellum foris atrocius fuit. ab
Aequis arma sumpta; Ueientes agrum quoque Romanorum
populantes inierunt. quorum bellorum crescente cura,
Caeso Fabius et Sp. Furius consules fiunt.
2.43.2Ortonam,
Latinam urbem, Aequi oppugnabant: Ueientes, pleni iam
populationum, Romam ipsam se oppugnaturos minabantur.
2.43.3qui terrores cum compescere deberent, auxere insuper animos
plebis, redibatque non sua sponte plebi mos detractandi
militiam, sed Sp. Licinius tribunus plebis, uenisse
tempus ratus per ultimam necessitatem legis agrariae patribus
iniungendae, susceperat rem militarem impediendam.
2.43.4ceterum tota inuidia tribuniciae potestatis uersa in auctorem
est, nec in eum consules acrius quam ipsius collegae
coorti sunt, auxilioque eorum dilectum consules habent.
2.43.5ad duo simul bella exercitus scribitur; ducendus Fabio
in Aequos, Furio datur in Ueientes. <in Ueientes> nihil
dignum memoria gestum [est];
2.43.6et in Aequis quidem Fabio
aliquanto plus negotii cum ciuibus quam cum hostibus fuit.
unus ille uir, ipse consul, rem publicam sustinuit, quam
exercitus odio consulis, quantum in se fuit, prodebat.
