Latin Texts & Translations

2.45.11enimuero non ultra contumeliam pati Romanus posse; totis castris undique ad consules curritur; non iam sensim, ut ante, per centurionum principes postulant, sed passim omnes clamoribus agunt.

2.45.12matura res erat; tergiuersantur tamen. Fabius deinde ad crescentem tumultum iam metu seditionis collega concedente, cum silentium classico fecisset: 'ego istos, Cn. Manli, posse uincere scio: uelle ne scirem, ipsi fecerunt.

2.45.13itaque certum est non dare signum nisi uictores se redituros ex hac pugna iurant. consulem Romanum miles semel in acie fefellit: deos nunquam fallet.' centurio erat M. Flauoleius, inter primores pugnae flagitator.

2.45.14'uictor' inquit, 'M. Fabi, reuertar ex acie'; si fallat, Iouem patrem Gradiuumque Martem aliosque iratos inuocat deos. idem deinceps omnis exercitus in se quisque iurat. iuratis datur signum; arma capiunt; eunt in pugnam irarum speique pleni.

2.45.15nunc iubent Etruscos probra iacere, nunc armati sibi quisque lingua promptum hostem offerri.

2.45.16omnium illo die, qua plebis, qua patrum, eximia uirtus fuit; Fabium nomen [Fabia gens] maxime enituit; multis ciuilibus certaminibus infensos plebis animos illa pugna sibi reconciliare statuunt.

ch. 46 2.46.1 instruitur acies, nec Ueiens hostis Etruscaeque legiones detractant. prope certa spes erat non magis secum pugnaturos quam cum Aequis; maius quoque aliquod in tam inritatis animis et occasione ancipiti haud desperandum esse facinus.