2.48.7sed Ueiens hostis, adsiduus magis
quam grauis, contumeliis saepius quam periculo animos
agitabat, quod nullo tempore neglegi poterat aut auerti alio
sinebat.
2.48.8tum Fabia gens senatum adiit. consul pro gente
loquitur: 'adsiduo magis quam magno praesidio, ut scitis,
patres conscripti, bellum Ueiens eget. uos alia bella curate,
Fabios hostes Ueientibus date. auctores sumus tutam ibi
maiestatem Romani nominis fore.
2.48.9nostrum id nobis uelut
familiare bellum priuato sumptu gerere in animo est; res
publica et milite illic et pecunia uacet.' gratiae ingentes
actae.
2.48.10consul e curia egressus comitante Fabiorum agmine,
qui in uestibulo curiae senatus consultum exspectantes
steterant, domum redit. iussi armati postero die ad limen
consulis adesse; domos inde discedunt.
ch. 49
2.49.1
manat tota urbe rumor; Fabios ad caelum laudibus
ferunt: familiam unam subisse ciuitatis onus; Ueiens bellum
in priuatam curam, in priuata arma uersum.
2.49.2si sint
duae roboris eiusdem in urbe gentes, deposcant haec Uolscos
sibi, illa Aequos: populo Romano tranquillam pacem
agente omnes finitimos subigi populos posse. Fabii postera
die arma capiunt; quo iussi erant conueniunt.
2.49.3consul paludatus
egrediens in uestibulo gentem omnem suam instructo
agmine uidet; acceptus in medium signa ferri iubet. nunquam
exercitus neque minor numero neque clarior fama et
admiratione hominum per urbem incessit.
2.49.4sex et trecenti
milites, omnes patricii, omnes unius gentis, quorum neminem
ducem sperneres, egregius quibuslibet temporibus senatus,
ibant, unius familiae uiribus Ueienti populo pestem minitantes.
