2.58.5odisse plebem plus quam paterno odio: se uictum
ab ea; se unico consule electo aduersus tribuniciam potestatem
perlatam legem esse, quam minore conatu, nequaquam
tanta patrum spe, priores impedierint consules.
2.58.6haec
ira indignatioque ferocem animum ad uexandum saeuo imperio
exercitum stimulabat. nec ulla ui domari poterat;
2.58.7tantum certamen animis imbiberant. segniter, otiose, neglegenter,
contumaciter omnia agere; nec pudor nec metus
coercebat. si citius agi uellet agmen, tardius sedulo incedere;
si adhortator operis adesset, omnes sua sponte motam
remittere industriam;
2.58.8praesenti uoltus demittere, tacite praetereuntem
exsecrari, ut inuictus ille odio plebeio animus
interdum moueretur.
2.58.9omni nequiquam acerbitate prompta,
nihil iam cum militibus agere; a centurionibus corruptum
exercitum dicere; tribunos plebei cauillans interdum et
Uolerones uocare.
ch. 59
2.59.1
nihil eorum Uolsci nesciebant, instabantque eo magis,
sperantes idem certamen animorum aduersus Appium habiturum
exercitum Romanum quod aduersus Fabium consulem
habuisset.
2.59.2ceterum multo Appio quam Fabio uiolentior
fuit; non enim uincere tantum noluit, ut Fabianus exercitus,
sed uinci uoluit. productus in aciem turpi fuga petit castra,
nec ante restitit quam signa inferentem Uolscum munimentis
uidit foedamque extremi agminis caedem.
2.59.3tum expressa
uis ad pugnandum, ut uictor iam a uallo submoueretur
hostis, satis tamen appareret capi tantum castra militem
Romanum noluisse, alioqui gaudere sua clade atque ignominia.
2.59.4quibus nihil infractus ferox Appi animus cum insuper
saeuire uellet contionemque aduocaret, concurrunt ad
eum legati tribunique, monentes ne utique experiri uellet
imperium, cuius uis omnis in consensu oboedientium esset;
