2.61.9cuius laudationem cum tribunus
plebis impedire conaretur, plebs fraudari sollemni honore
supremum diem tanti uiri noluit, et laudationem tam aequis
auribus mortui audiuit quam uiui accusationem audierat et
exsequias frequens celebrauit.
ch. 62
2.62.1
eodem anno Ualerius consul cum exercitu in Aequos
profectus, cum hostem ad proelium elicere non posset, castra
oppugnare est adortus. prohibuit foeda tempestas cum grandine
ac tonitribus caelo deiecta.
2.62.2admirationem deinde auxit
signo receptui dato adeo tranquilla serenitas reddita ut uelut
numine aliquo defensa castra oppugnare iterum religio fuerit.
2.62.3omnis ira belli ad populationem agri uertit. alter consul
Aemilius in Sabinis bellum gessit. et ibi, quia hostis moenibus
se tenebat, uastati agri sunt.
2.62.4incendiis deinde non uillarum
modo sed etiam uicorum quibus frequenter habitabatur
Sabini exciti cum praedatoribus occurrissent, ancipiti
proelio digressi postero die rettulere castra in tutiora loca.
2.62.5id satis consuli uisum cur pro uicto relinqueret hostem,
integro inde decedens bello.
ch. 63
2.63.1
inter haec bella manente discordia domi, consules T.
2.63.2Numicius Priscus A. Uerginius facti. non ultra uidebatur
latura plebes dilationem agrariae legis, ultimaque uis parabatur,
cum Uolscos adesse fumo ex incendiis uillarum fugaque
agrestium cognitum est. ea res maturam iam seditionem ac
prope erumpentem repressit.
2.63.3consules coacti extemplo ab
senatu ad bellum educta ex urbe iuuentute tranquilliorem
ceteram plebem fecerunt.
2.63.4et hostes quidem nihil aliud
quam perfusis uano timore Romanis citato agmine abeunt:
