2.8.7aegrius
quam dignum erat tulere Ualeri necessarii dedicationem tam
incliti templi Horatio dari. id omnibus modis impedire
conati, postquam alia frustra temptata erant, postem iam
tenenti consuli foedum inter precationem deum nuntium incutiunt,
mortuum eius filium esse, funestaque familia dedicare
eum templum non posse.
2.8.8non crediderit factum an tantum
animo roboris fuerit, nec traditur certum nec interpretatio
est facilis. nihil aliud ad eum nuntium a proposito auersus
quam ut cadauer efferri iuberet, tenens postem precationem
peragit et dedicat templum.
2.8.9haec post exactos reges domi militiaeque gesta primo anno.
ch. 9
2.9.1
inde P. Ualerius iterum T. Lucretius consules facti. iam
Tarquinii ad Lartem Porsennam, Clusinum regem, perfugerant.
ibi miscendo consilium precesque nunc orabant, ne
se, oriundos ex Etruscis, eiusdem sanguinis nominisque,
egentes exsulare pateretur,
2.9.2nunc monebant etiam ne orientem
morem pellendi reges inultum sineret. satis libertatem
ipsam habere dulcedinis.
2.9.3nisi quanta ui ciuitates eam expetant
tanta regna reges defendant, aequari summa infimis;
nihil excelsum, nihil quod supra cetera emineat, in ciuitatibus
fore; adesse finem regnis, rei inter deos hominesque
pulcherrimae.
2.9.4Porsenna cum regem esse Romae <tutum>,
tum Etruscae gentis regem, amplum Tuscis ratus, Romam
infesto exercitu uenit.
2.9.5non unquam alias ante tantus terror
senatum inuasit; adeo ualida res tum Clusina erat magnumque
Porsennae nomen. nec hostes modo timebant
sed suosmet ipsi ciues, ne Romana plebs, metu perculsa,
receptis in urbem regibus uel cum seruitute pacem acciperet.
