3.10.14si animus sit, non defore auxilium;
consentire omnes tribunos. nullum terrorem externum,
nullum periculum esse; cauisse deos priore anno ut
tuto libertas defendi posset. haec tribuni.
ch. 11
3.11.1
at ex parte altera consules in conspectu eorum positis
sellis dilectum habebant. eo decurrunt tribuni contionemque
secum trahunt. citati pauci uelut rei experiundae causa,
et statim uis coorta.
3.11.2quemcumque lictor iussu consulis
prendisset, tribunus mitti iubebat; neque suum cuique ius
modum faciebat sed uirium spes, et manu obtinendum erat
quod intenderes.
3.11.3quemadmodum se tribuni gessissent in prohibendo dilectu,
sic patres se in lege, quae per omnes comitiales dies ferebatur,
impedienda gerebant.
3.11.4initium erat rixae, cum discedere
populum iussissent tribuni, quod patres se submoueri haud
sinebant. nec fere seniores rei intererant, quippe quae non
consilio regenda sed permissa temeritati audaciaeque esset.
3.11.5multum et consules se abstinebant, ne cui in conluuione
rerum maiestatem suam contumeliae offerrent.
3.11.6Caeso erat
Quinctius, ferox iuuenis qua nobilitate gentis, qua corporis
magnitudine et uiribus. ad ea munera data a dis et ipse
addiderat multa belli decora facundiamque in foro, ut nemo,
non lingua, non manu promptior in ciuitate haberetur.
3.11.7hic
cum in medio patrum agmine constitisset, eminens inter
alios, uelut omnes dictaturas consulatusque gerens in uoce
ac uiribus suis, unus impetus tribunicios popularesque procellas
sustinebat.
3.11.8hoc duce saepe pulsi foro tribuni, fusa
ac fugata plebes est; qui obuius fuerat, mulcatus nudatusque
abibat, ut satis appareret, si sic agi liceret, uictam legem
esse.
