3.12.7quod offendat in eo, feruorem et audaciam, aetatem
cottidie auferre: quod desideretur, consilium, id in dies
crescere. senescentibus uitiis, maturescente uirtute, sinerent
tantum uirum senem in ciuitate fieri.
3.12.8pater inter hos L.
Quinctius, cui Cincinnato cognomen erat, non iterando
laudes, ne cumularet inuidiam, sed ueniam errori atque
adulescentiae petendo, sibi qui non dicto, non facto quemquam
offendisset, ut condonarent filium orabat.
3.12.9sed alii
auersabantur preces aut uerecundia aut metu, alii se suosque
mulcatos querentes atroci responso iudicium suum
praeferebant.
ch. 13
3.13.1
premebat reum praeter uolgatam inuidiam crimen unum,
quod M. Uolscius Fictor, qui ante aliquot annos tribunus
plebis fuerat,
3.13.2testis exstiterat se, haud multo post quam pestilentia
in urbe fuerat, in iuuentutem grassantem in Subura
incidisse. ibi rixam natam esse fratremque suum maiorem
natu, necdum ex morbo satis ualidum, pugno ictum ab
Caesone cecidisse;
3.13.3semianimem inter manus domum ablatum,
mortuumque inde arbitrari, nec sibi rem exsequi tam
atrocem per consules superiorum annorum licuisse. haec
Uolscio clamitante adeo concitati homines sunt ut haud
multum afuerit quin impetu populi Caeso interiret.
3.13.4Uerginius
arripi iubet hominem et in uincula duci. patricii ui
contra uim resistunt. T. Quinctius clamitat, cui rei capitalis
dies dicta sit et de quo futurum propediem iudicium, eum
indemnatum indicta causa non debere uiolari.
3.13.5tribunus
supplicium negat sumpturum se de indemnato; seruaturum
tamen in uinculis esse ad iudicii diem ut, qui hominem necauerit,
de eo supplicii sumendi copia populo Romano fiat.
