3.37.8et iam ne tergo quidem
abstinebatur; uirgis caedi, alii securi subici; et, ne gratuita
crudelitas esset, bonorum donatio sequi domini supplicium.
hac mercede iuuentus nobilis corrupta non modo non ire
obuiam iniuriae, sed propalam licentiam suam malle quam
omnium libertatem.
ch. 38
3.38.1
idus Maiae uenere. nullis subrogatis magistratibus, priuati
pro decemuiris, neque animis ad imperium inhibendum
imminutis neque ad speciem honoris insignibus prodeunt.
3.38.2id uero regnum haud dubie uideri. deploratur in perpetuum
libertas, nec uindex quisquam exsistit aut futurus
uidetur. nec ipsi solum desponderant animos, sed contemni
coepti erant a finitimis populis, imperiumque ibi esse
ubi non esset libertas, indignabantur.
3.38.3Sabini magna manu
incursionem in agrum Romanum fecere; lateque populati
cum hominum atque pecudum inulti praedas egissent, recepto
ad Eretum quod passim uagatum erat agmine castra
locant, spem in discordia Romana ponentes: eam impedimentum
dilectui fore.
3.38.4non nuntii solum sed per urbem
agrestium fuga trepidationem iniecit. decemuiri consultant
quid opus facto sit, destituti inter patrum et plebis odia.
3.38.5addidit terrorem insuper alium fortuna. Aequi alia ex parte
castra in Algido locant depopulanturque inde excursionibus
Tusculanum agrum; legati ea ab Tusculo, praesidium
orantes, nuntiant.
3.38.6is pauor perculit decemuiros ut senatum,
simul duobus circumstantibus urbem bellis, consulerent.
citari iubent in curiam patres, haud ignari quanta inuidiae
immineret tempestas:
3.38.7omnes uastati agri periculorumque
imminentium causas in se congesturos; temptationemque
eam fore abolendi sibi magistratus, ni consensu resisterent
imperioque inhibendo acriter in paucos praeferocis animi conatus
aliorum comprimerent.
