3.39.9fuisse regibus exactis patricios magistratus;
creatos postea post secessionem plebis plebeios; cuius
illi partis essent, rogitare. populares? quid enim eos per
populum egisse? optimates? qui anno iam prope senatum
non habuerint, tunc ita habeant ut de re publica loqui
prohibeant?
3.39.10ne nimium in metu alieno spei ponerent;
grauiora quae patiantur uideri iam hominibus quam quae
metuant.
ch. 40
3.40.1
haec uociferante Horatio cum decemuiri nec irae nec
ignoscendi modum reperirent nec quo euasura res esset
cernerent,
3.40.2C. Claudi, qui patruus Appi decemuiri erat,
oratio fuit precibus quam iurgio similior, orantis per sui
3.40.3fratris parentisque eius manes ut ciuilis potius societatis in
qua natus esset, quam foederis nefarie icti cum collegis
meminisset. multo id magis se illius causa orare quam rei
publicae;
3.40.4quippe rem publicam, si a uolentibus nequeat,
ab inuitis ius expetituram; sed ex magno certamine magnas
excitari ferme iras; earum euentum se horrere.
3.40.5cum aliud
praeterquam de quo rettulissent decemuiri dicere prohiberent,
Claudium interpellandi uerecundia fuit. sententiam
igitur peregit nullum placere senatus consultum fieri.
3.40.6omnesque ita accipiebant priuatos eos a Claudio iudicatos;
3.40.7multique ex consularibus uerbo adsensi sunt. alia sententia,
asperior in speciem, uim minorem aliquanto habuit,
quae patricios coire ad prodendum interregem iubebat.
censendo enim quodcumque, magistratus esse qui senatum
haberent iudicabat, quos priuatos fecerat auctor nullius senatus
consulti faciendi.
