3.61.10peditum acies et consul
ipse uisque omnis belli fertur in castra, captisque cum
ingenti caede, maiore praeda potitur.
3.61.11huius pugnae fama perlata non in urbem modo sed in
Sabinos ad alterum exercitum, in urbe laetitia modo celebrata
est, in castris animos militum ad aemulandum decus accendit.
3.61.12iam Horatius eos excursionibus †sufficiendo† proeliisque
leuibus experiundo adsuefecerat sibi potius fidere
quam meminisse ignominiae decemuirorum ductu acceptae,
paruaque certamina in summam totius profecerant spei.
3.61.13nec
cessabant Sabini, feroces ab re priore anno bene gesta, lacessere
atque instare, rogitantes quid latrocinii modo procursantes
pauci recurrentesque tererent tempus et in multa
proelia paruaque carperent summam unius belli?
3.61.14quin illi
congrederentur acie inclinandamque semel fortunae rem
darent?
ch. 62
3.62.1
ad id, quod sua sponte satis collectum animorum erat,
indignitate etiam Romani accendebantur: iam alterum
exercitum uictorem in urbem rediturum; sibi ultro per contumelias
hostem insultare; quando autem se, si tum non
sint, pares hostibus fore?
3.62.2ubi haec fremere militem in
castris consul sensit, contione aduocata, 'quemadmodum'
inquit, 'in Algido res gesta sit, arbitror uos, milites, audisse.
qualem liberi populi exercitum decuit esse, talis fuit; consilio
collegae, uirtute militum uictoria parta est.
3.62.3quod ad
me attinet, id consilii animique habiturus sum, quod uos
mihi feceritis. et trahi bellum salubriter et mature perfici
potest.
3.62.4si trahendum est, ego ut in dies spes uirtusque
uestra crescat, eadem qua institui disciplina efficiam; si iam
satis animi est decernique placet, agite dum, clamorem
qualem in acie sublaturi estis, tollite hic indicem uoluntatis
