3.61.13nec
cessabant Sabini, feroces ab re priore anno bene gesta, lacessere
atque instare, rogitantes quid latrocinii modo procursantes
pauci recurrentesque tererent tempus et in multa
proelia paruaque carperent summam unius belli?
3.61.14quin illi
congrederentur acie inclinandamque semel fortunae rem
darent?
ch. 62
3.62.1
ad id, quod sua sponte satis collectum animorum erat,
indignitate etiam Romani accendebantur: iam alterum
exercitum uictorem in urbem rediturum; sibi ultro per contumelias
hostem insultare; quando autem se, si tum non
sint, pares hostibus fore?
3.62.2ubi haec fremere militem in
castris consul sensit, contione aduocata, 'quemadmodum'
inquit, 'in Algido res gesta sit, arbitror uos, milites, audisse.
qualem liberi populi exercitum decuit esse, talis fuit; consilio
collegae, uirtute militum uictoria parta est.
3.62.3quod ad
me attinet, id consilii animique habiturus sum, quod uos
mihi feceritis. et trahi bellum salubriter et mature perfici
potest.
3.62.4si trahendum est, ego ut in dies spes uirtusque
uestra crescat, eadem qua institui disciplina efficiam; si iam
satis animi est decernique placet, agite dum, clamorem
qualem in acie sublaturi estis, tollite hic indicem uoluntatis
3.62.5uirtutisque uestrae.' postquam ingenti alacritate clamor est
sublatus, quod bene uertat gesturum se illis morem posteroque
die in aciem deducturum adfirmat. reliquum diei
apparandis armis consumptum est.
3.62.6postero die simul instrui Romanam aciem Sabini uidere
et ipsi, iam pridem auidi certaminis, procedunt. proelium
fuit, quale inter fidentes sibimet ambo exercitus, ueteris
perpetuaeque alterum gloriae, alterum nuper noua uictoria
elatum.
