3.68.10natura hoc ita comparatum est, ut qui apud
multitudinem sua causa loquitur gratior eo sit cuius mens
nihil praeter publicum commodum uidet; nisi forte adsentatores
publicos, plebicolas istos, qui uos nec in armis nec in
otio esse sinunt, uestra uos causa incitare et stimulare putatis.
3.68.11concitati aut honori aut quaestui illis estis; et quia
in concordia ordinum nullos se usquam esse uident, malae
rei se quam nullius, turbarum ac seditionum duces esse
uolunt.
3.68.12quarum rerum si uos taedium tandem capere potest
et patrum uestroque antiquos mores uoltis pro his
nouis sumere,
3.68.13nulla supplicia recuso, nisi paucis diebus hos
populatores agrorum nostrorum fusos fugatosque castris
exuero et a portis nostris moenibusque ad illorum urbes hunc
belli terrorem quo nunc uos attoniti estis transtulero.'
ch. 69
3.69.1
raro alias tribuni popularis oratio acceptior plebi quam
tunc seuerissimi consulis fuit.
3.69.2iuuentus quoque, quae inter
tales metus detractationem militiae telum acerrimum aduersus
patres habere solita erat, arma et bellum spectabat. et
agrestium fuga spoliatique in agris et uolnerati, foediora iis
quae subiciebantur oculis nuntiantes, totam urbem ira impleuere.
3.69.3in senatum ubi uentum est, ibi uero in Quinctium
omnes uersi ut unum uindicem maiestatis Romanae intueri,
et primores patrum dignam dicere contionem imperio consulari,
dignam tot consulatibus ante actis, dignam uita omni,
plena honorum saepe gestorum, saepius meritorum.
3.69.4alios
consules aut per proditionem dignitatis patrum plebi adulatos
aut acerbe tuendo iura ordinis asperiorem domando multitudinem
fecisse: T. Quinctium orationem memorem maiestatis
patrum concordiaeque ordinum et temporum in primis
habuisse.
