4.40.9haec
pro uirtute tua fideque, qua una hoc bello res publica stetit,
dicenda tibi sunt hodie; denique ubi C. Sempronius, ubi
legiones nostrae sint; desertus sis an deserueris consulem
exercitumque; uicti denique simus an uicerimus.'
ch. 41
4.41.1
aduersus haec Tempani oratio incompta fuisse dicitur,
ceterum militariter grauis, non suis uana laudibus, non crimine
alieno laeta:
4.41.2quanta prudentia rei bellicae in C.
Sempronio esset, non militis de imperatore existimationem
esse, sed populi Romani fuisse, cum eum comitiis consulem
legeret.
4.41.3itaque ne ab se imperatoria consilia neu consulares
artes exquirerent, quae pensitanda quoque magnis animis
atque ingeniis essent; sed quod uiderit referre posse.
4.41.4uidisse autem se priusquam ab acie intercluderetur consulem
in prima acie pugnantem, adhortantem, inter signa Romana
telaque hostium uersantem.
4.41.5postea se a conspectu suorum
ablatum ex strepitu tamen et clamore sensisse usque ad noctem
extractum certamen; nec ad tumulum quem ipse tenuerat
prae multitudine hostium credere perrumpi potuisse.
4.41.6exercitus ubi esset se nescire; arbitrari, uelut ipse in re
trepida loci praesidio se suosque sit tutatus, sic consulem
seruandi exercitus causa loca tutiora castris cepisse;
4.41.7nec
Uolscorum meliores res esse credere quam populi Romani;
fortunam noctemque omnia erroris mutui implesse. precantemque
deinde ne se fessum labore ac uolneribus tenerent,
cum ingenti laude non uirtutis magis quam moderationis
dimissum.
4.41.8cum haec agerentur, iam consul uia Labicana
ad fanum Quietis erat. eo missa plaustra iumentaque alia
ab urbe exercitum adfectum proelio ac uia nocturna excepere.
